Watergeven

Sinds jaren is er een nieuw systeem van watergeven. Een statisch systeem, waarbij de leidingen met sproeidoppen in het bed verwerkt zijn. In een traditioneel systeem beweegt een lorrie langs het bed. In deze blog vertel ik meer over de voor- en nadelen van het nieuwe statistische systeem.

De werking van het statische systeem

In het statische systeem zit boven ieder bed een pijp met daarin sproeidoppen. Deze pijp is meestal onderdeel van de constructie van het bovenliggende bed. Met uitzondering van het bovenste bed; daar wordt een extra pijp boven het bed gemaakt. De sproeidoppen geven water met een bepaalde druk, zodat ze niet blijven nadruppelen. De druppels zijn kleiner dan bij het traditionele systeem en zweven daardoor in heel de cel door de lucht.

Voordeel van het statische systeem

Er is geen arbeid meer nodig om water te geven. Het systeem zit vast in de cel, waardoor het dus ook geen infectie meer kan overbrengen van cel naar cel.

Nadelen van het statische systeem

Het is belangrijk dat het statische systeem goed wordt aangelegd. Ik zie vaak problemen ontstaan door een foutieve aanleg. Zoals pijpen die doorhangen, waardoor de sproeidoppen scheef gaan hangen en tegen het bovenliggende bed aan sproeien. Het water wordt dan slecht verdeeld en waar te veel water is gevallen, ontstaan zwarte plekken in de dekaarde.

Goede filters en schoon water zijn een must. Verstopte doppen zie je niet tijdens het watergeven, pas in de herstelperiode zie je dat een dop niet goed functioneerde. Als de dop dicht zit is het resultaat totaal uitgedroogde dekaarde met veel te veel mycelium. Geeft een dop te veel water, dan is rotte compost het resultaat.

Het statisch systeem geeft fijne druppels. Als het systeem aan staat, hangt de hele cel vol waterdruppels. Voor een zo goed mogelijke verdeling van het water moet de ventilator tijdens het watergeven (automatisch) worden uitgezet, totdat de druppels zijn neergeslagen.

Ook als het systeem wel goed is aangelegd, kan de druppelgrootte een ander nadeel veroorzaken. Tijdens de myceliumgroei in de dekaarde is het moeilijker om grof mycelium te krijgen. Omdat de druppels klein zijn, dringt het water namelijk moeilijker door in de dekaarde. Een ander probleem is watergeven tijdens de vlucht. De kleine druppels blijven op de champignon hangen na het watergeven, hierdoor drogen ze niet zo snel op, wat sneller verkleuring kan veroorzaken.

De conclusie

Vraag je kwekers die beide systemen gebruiken naar hun voorkeur, dan gaat deze op teelttechnisch vlak uit naar het het traditionele systeem. Het statische systeem wint het op kostentechnisch vlak en op gebruiksvriendelijkheid. Volgens deze ervaringsdeskundigen ziet het mycelium er bij het traditionele systeem beter uit en drogen de champignons beter op, met minder problemen met verkleuren. Bij het statische systeem moeten ze iets meer water geven. Op papier is het verschil in resultaat van opbrengst in kilo’s en kwaliteit niet te zien.

Ondanks deze bevindingen keren verschillende kwekers weer terug naar het traditionele systeem …

Source: Mushroom Blog: Mark den Ouden